วันพุธที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2554

ใกล้จะกลับแล้วยังไม่อยากกลับเลยเพื่อนๆๆ


อีกไม่กี่วันก็ต้องกลับแล้ว คิดแล้วก็ใจหายมากๆเลย ภาษากำลังจะเข้าใจถึงจะไม่มากแต่ก็คิดว่าดีกว่าเดิม เพราะถ้ากลับไปไม่ได้ใช้มันก็ต้องลืมแน่ๆเลย ฮืออออออ วันศุกร์ที่ผ่านมาได้ไปสอนหนังสือน้องๆเด็กประถมมาด้วย คือต่างคนต่างทำโพสการ์ดของประเทศเราและไปบอกกับเด็กๆว่าประเทศเรามีดีอะไรบ้างน่าสนใจมากแค่ไหน ตอนแรกก็ตื่นเต้นมากๆเลย หยกเองสอนทั้งหมดกสามห้อง ปอ ห้า ปอ สาม และก็ปอ สองค่ะ โรงเรียนที่นี่น่าประทับใจมากๆเลยนะค่ะ เหมือนเค้าสอนให้เด็กเค้ามีความเป็นระเบียบกันตั้งแต่เด็กเห็นแล้วน่าประทับใจสุดๆน้ำตาแทบไหลเลยทีเดียว น้องๆปอสามร้องเพลงให้ฟังด้วยแหละ เอากระดาษมาพับให้เยอะแยะมากมายแบกกลับแทบไม่ไหว ที่น่าประทับใจคือตอนพักกินข้าวหยกได้กินกับน้องปอสอง พวกเรารีบเปลี่ยนชุดใส่หน้ากากกันประมาณครึ่งห้องแล้วช่วยกันไปยกอาหารเพื่อนำมาทานที่ห้อง ดูเป็นระเบียบมา คือไม่มีใครเกรีี่ยงใคร คนที่เหลือก็ช่วยกันจัดเก้าอี้ให้เป็นวงกลม พออาหารมาก็ช่วยกันตักพอครบก็ทานพร้อมกัน มีน้องๆติดหยกมากตามหยกตลอดเลยชอบวิ่งเข้ามากอดน่ารักมากๆเลยค่ะ พอทานข้าวเสร็จพวกเค้าก็ช่วยกันเอาอาหารไปเก็บและอาหารที่ให้ไปถ้ารู้ว่ากินไม่หมดต้องตักคืนก่อนกิน จากนั้นก็ช่วยกันทำความสะอาดห้องโดยทำกันทุกคนไม่มีใครเกรี่ยงกัน ลบกระดาน กวาดห้อง ถูห้อง เช็ดโต๊ะ ถือว่าแย่งกันทำก็เป็นไปได้ หยกก็ได้ช่วยน้องๆกวาดห้องไปด้วยนะ เขียนในนี้อ่านดูแล้วอาจจะไม่ค่อยรู้สึกอะไรแต่ถ้าได้มาเห็นด้วยตัวเองแล้วจะรู้ได้เลยว่ามันยากที่จะบรรยาย มันเป็นอะไรที่น่าประทับใจที่สุดและที่แหละที่หยกคิดว่าคนญี่ปุ่นเป็นคนที่ตรงต่อเวลาและมีระเบียบมาก เพราะพวกเค้าปลูกฝั่งกันตั้งแต่เด็ก เพราะหยกลองย้อนคิดถึงตัวเองตอนเด็กๆซึ่งที่โรงเรียนสอนได้แค่ครึ่งเดียวของเขาเอง สุดยอดมากกกกกกก ขอบอกจากใจ อิอิ
หยก

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น